Heroism in the Greek Revolution Then & Now – Full Speech

(English and Greek)

Metropolis of Sweden and All Scandinavia / Sunday, March 26, 2023

Heroism in the Greek Revolution Then & Now – Full Speech

Your Eminence. Dear attendees.

With His Eminence we are connected via two close individuals who do not know each other, but have or have had at some point in their life as a point of reference the United States. My very good friend Giorgos Georgountsos and my colleague and best friend Eugenia Noidou. Your Eminence, thank you very much for the honor of having me speak at St. George Stockholm Cathedral as the founder and representative of the educational institution ENSyntropy, which is based in Southern Sweden.

Orthodoxy was, is and will always be a source of offering, freedom, and education. My short presence today will be inspired by this triptych. Freedom is a concept that the Greeks were deprived, struggled for it and honored it by sacrificing their lives. You are going to wonder what an Aerospace academic has to say about freedom and heroism. From my 30 years of research and throughout my academic career, and also because of a cancer that only in my 20 years of age God blessed me to experience, I realized that science, with the exception of some bright examples that serve it, is lacking spirituality and therefore a benevolent goal. Science as a whole needs to learn from orthodoxy so as to acquire the spirit of giving, education, and freedom mentioned above. With my students and through my research, I have always aimed to uncover the divine dimension behind the wooden, perhaps technocratic, language of science. And I have always humbly tried to connect two worlds that in my heart were and are one.

Each element, from the smallest to the largest, hides within the prospect of heroic expression (i.e. the prospect of protecting the substance it contains). And when something attempts to attack that substance, its only natural option is to defend it until self-sacrifice. This sacrifice is heart-warming to the observer, seems otherworldly and irrational at times, but it is just so natural. Examples of heroes exist throughout Greek history and orthodoxy. Should we mention the Saints who defended the essence of their faith until self-sacrifice? Heroes of 1821 who defended the freedom of our homeland until self-sacrifice? Our Christ who sacrificed himself in defense of the liberation of man from sin? Also, everyday humans who consciously resists the futility and temptations of this world.

Many times over the years I have wondered; as humans, have we appreciated the most precious good that has been given to us? What about life? Have we realized in our everyday life, in every expression of our life and in our dealings, how do we consume this gift? Have we decided where do we sacrifice the essence of our being? Humans need to decide where does one invests substance to dispose of oneself. So that we may decide whether we desire to be a hero of our own life. An important aid in order to crystallize this decision is education itself at every level. Does education, as the foundation stone of the preparation and spiritual development of people, inspire or merely give the tools for survival in this world? What are the principles, values, and overall orientations provided to people?

Education is not lacking knowledge, it is not lacking information, nor is it lacking people who can effectively offer and transmit this knowledge. Education lacks esoteric elements and qualitative enlargement, a deeper understanding of human nature; it lacks interpretive skills and a willingness to make a difference away from stereotypes. Education can only be completed through love. Only when educational actors love themselves and understand all the aforementioned themselves they can inspire a society of people, a society of heroes.

We live in an age of fear, worry, sickness. These are the enemies that endanger our freedom, disturb the peace of our soul, and alienate us from the essence of life. All of these can be dealt with by adopting a firm stance that is unchallenged, untouchable, and unwavering. A heroic position based on the inner knowledge that we are not alone. Only through unity we can strengthen ourselves. Unity with ourselves, with our fellow human beings, and with God.

Dr. Nikolaos Divinis

O Ηρωισμός στην Eλληνική Επανάσταση Τότε & Τώρα

Σεβασμιότατε. Aγαπητοί παρευρισκόμενοι.

Με το Σεβασμιότατο μας συνδέουν δύο πολύ κοντινά μου άτομα, τα οποία δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, έχουν ή είχαν όμως κάποια στιγμή στη ζωή τους ως σημείο αναφοράς την Αμερική. Ο πολύ καλός μου φίλος Γιώργος Γεωργούντσος και η συνεργάτιδά και κουμπάρα μου Ευγενία Νοΐδου. Σεβασμιότατε, σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνετε να μιλήσω στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης και την ελληνική κοινότητα ως ιδρυτής και εκπρόσωπος του εκπαιδευτικού φορέα ENSyntropy, που έχει την έδρα του στη Νότια Σουηδία.

Η ορθοδοξία ήταν, είναι και θα είναι πηγή προσφοράς, ελευθερίας και παιδείας. Η σημερινή σύντομη παρουσία μου θα είναι εμπνευσμένη από αυτό το τρίπτυχο. Η ελευθερία είναι μία έννοια που τόσο πολύ οι Έλληνες στερήθηκαν, αγωνίστηκαν για αυτήν και την τίμησαν δίνοντας τη ζωή τους. Θα αναρωτιέστε τι έχει να πει ένας διδάκτορας Αεροδιαστημικής για την ελευθερία και τον ηρωισμό. Από τα 30 χρόνια έρευνας και σε όλη την ακαδημαϊκή μου πορεία, αλλά και λόγω ενός καρκίνου που μόλις στα 20 μου χρόνια ο Θεός με ευλόγησε να βιώσω, συνειδητοποίησα ότι η επιστήμη, με εξαίρεση κάποιων φωτεινών παραδειγμάτων που την υπηρετούν, ελλείπεται πνευματικότητας άρα και φιλάνθρωπου στόχου. Η επιστήμη στο σύνολό της χρειάζεται να διδαχθεί από την ορθοδοξία για να αποκτήσει το πνεύμα της προσφοράς, της παιδείας και της ελευθερίας που προαναφέρθηκε. Στους μαθητές μου και την έρευνα πάντα είχα ως στόχο την αποκάλυψη της θείας διάστασης πίσω από τη ξύλινη, ίσως και τεχνοκρατική γλώσσα της επιστήμης. Και πάντα ταπεινά προσπαθούσα να συνδέσω δύο κόσμους οι οποίοι στην καρδιά μου ήταν και είναι ένας.

Κάθε στοιχείο, από το πιο μικρό ως και το πιο μεγάλο, κρύβει μέσα του την προοπτική της ηρωικής έκφρασης, δηλαδή την προοπτική της προστασίας της ουσίας που εμπεριέχει. Και όταν κάτι πάει να προσβάλει αυτήν την ουσία, η μόνη φυσική του επιλογή είναι να την προασπιστεί έως αυτοθυσίας. Και στον παρατηρητή αυτή η αυτοθυσία είναι συγκινητική, φαίνεται απόκοσμη ίσως κάποιες φορές και παράλογη, όμως είναι τόσο φυσική. Παραδείγματα ηρώων υπάρχουν πολλά στην ελληνική ιστορία και ορθοδοξία. Να αναφέρουμε τους Αγίους που προασπίστηκαν την ουσία της πίστεώς τους μέχρι αυτοθυσίας; Τους ήρωες του 1821 που προασπίστηκαν την ελευθερία της πατρίδας μας έως αυτοθυσίας; Το Χριστό μας που θυσιάστηκε προασπιζόμενος την απελευθέρωση του

ανθρώπου από την αμαρτία; Αλλά και οποιονδήποτε απλό καθημερινό άνθρωπο ο οποίος συνειδητά αντιστέκεται στη ματαιότητα και τους πειρασμούς αυτού του κόσμου.

Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια έχω αναρωτηθεί: ως άνθρωποι έχουμε άραγε εκτιμήσει το πολυτιμότερο αγαθό που μας έχει δοθεί; Αυτό της ζωής; Έχουμε συνειδητοποιήσει στην καθημερινότητά μας, σε κάθε έκφραση του βίου και των συνδιαλλαγών μας, πού αναλώνουμε αυτό το δώρο; Έχουμε αποφασίσει πού θυσιάζουμε την ουσία της ύπαρξής μας; Ο άνθρωπος χρειάζεται να αποφασίσει για το πού έχει ουσία για εκείνον να διαθέσει τον εαυτό του. Να αποφασίσει δηλαδή αν ο ίδιος θέλει να φερθεί ως ήρωας στη ζωή του.

Ένας σημαντικός αρωγός αποκρυστάλλωσης αυτής της απόφασης είναι η παιδεία, σε κάθε της βαθμίδα.

Η παιδεία, που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο προετοιμασίας και πνευματικής ανάπτυξης των ανθρώπων, εμπνέει ή δίνει απλώς τα εργαλεία επιβίωσης σε αυτόν τον κόσμο; Ποιες είναι οι αρχές, οι αξίες, ο προσανατολισμός που δίνεται στους ανθρώπους;

Η παιδεία δεν ελλείπεται γνώσης, δεν ελλείπεται πληροφόρησης, ούτε στερείται ανθρώπων που μπορούν να προσφέρουν και να μεταδώσουν με αποτελεσματικό τρόπο την γνώση αυτή.

Η παιδεία ελλείπεται εσωτερικότητας και ποιοτικής διεύρυνσης, βαθύτερης κατανόησης της ανθρώπινης φύσης, ελλείπεται ερμηνευτικής δεινότητας και διάθεσης για να ακουστεί το διαφορετικό εκτός στερεοτύπων.

Η παιδεία μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο μέσω της αγάπης. Μόνο όταν οι συντελεστές της παιδείας αγαπήσουν τον εαυτό τους και κατανοήσουν οι ίδιοι αυτά που προαναφέρθηκαν, μπορούν να εμπνεύσουν μία κοινωνία ανθρώπων, μια κοινωνία ηρώων.

Ζούμε σε μια εποχή φόβου, ανησυχίας, ασθένειας. Αυτοί είναι οι εχθροί που πολεμούν την ελευθερία μας, διαταράσσουν την γαλήνη της ψυχής μας και μας απομακρύνουν από την ουσία της ζωής. Όλα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν λαμβάνοντας μία θέση απρόσβλητη, αδιάβλητη, ακλόνητη. Μία θέση ηρωική, η οποία βασίζεται στην γνώση ότι δεν είμαστε μόνοι. Μόνο μέσω της ενότητας μπορούμε να ισχυροποιηθούμε. Ενότητα με τον εαυτό μας, με το συνάνθρωπό μας και με τον Θεό.